De Wakkere Wandeling
Met andere ogen
Ken je dat? Dat je ergens loopt, maar de wereld om je heen nauwelijks opmerkt?
Stap uit je doe-modus en zet jezelf even stil.
Leer hoe jij je zintuigen gebruikt om in het hier en nu te komen.
Maak kennis met een heel nieuw perspectief (waardoor de hersenspinsels in je hoofd
een stuk minder belangrijk worden).
Tijdens de Wakkere Wandeling creëer je ruimte om met andere ogen te kijken.
Je laat alles even achter je en komt écht aan in het moment.
Een uur in stilte, door de duinen. Zintuigen open. Adem dieper. Hoofd stiller.
Na afloop voel je je fris, helder en opnieuw verbonden, met jezelf en de natuur.
Praktisch
We verzamelen voor een wandeling met: aankomstoefening – wandelen (in stilte) – gezamenlijke afsluiting.
– Elke dinsdag van 7:30 – 8:30 uur.
– Startpunt: eindpunt tram 12 (Markenseplein 20 in Den Haag).
– 60 minuten, ongeveer 2 km.
– Kosten: losse wandeling €10, 5 wandelingen €40 (mail me even).
– Maximaal 10 personen per wandeling.
“Ik zet mijn wekker graag iets eerder om op dinsdagochtend met Mirjam in stilte te wandelen in de duinen. Vanwege de prachtige natuur, de prettige begeleiding en de fijne energie die Mirjam en de ochtendgloren met zich meebrengen. De rest van de dag (en ook de dagen erna) neem ik die met me mee.” – Lara
Met andere ogen kijken kan je leren.
Waar wacht je nog op?
“We’re all just walking each other home.” – Ram Dass
Natuur en jij
We denken vaak aan de natuur als los van onszelf.
We gaan dan “even de natuur in”.
Alsof onze leefwereld en lichaam niet onderdeel is van die natuur.
De illusie dat we afgescheiden zijn – en controle kunnen uitoefenen – op de natuur in en om ons heen.
We vergeten dat we afhankelijk zijn van de zon, de maan, het water, de vruchtbare aarde…
We vergeten dat alles continu in beweging is en transformeert – dat afsterven en dood nodig is om plek te maken voor iets nieuws – dat eigenlijk niets zeker is.
We zijn voornamelijk gericht op expansie: alles moet groter, meer, sneller. Het lijkt alsof het alleen nog maar lente en zomer mag zijn.
Alsof de perioden waarin er geen naar buiten gaande groei plaatsvindt – de herfst en winter – er niet bij horen of niet inherent zijn aan het leven.
Alles wat we in de natuur niet willen zien, zien we liever ook niet in onszelf:
Wanneer het chaos is en stormt.
Wanneer het tranen regent.
Wanneer de bliksem inslaat.
Wanneer het koud en kil voelt.
Wanneer alles in ons terugtrekt en we in ons schulpje kruipen.
Het is eng om het ongemak en de onzekerheid onder ogen te komen. Logisch dat we ons willen afscheiden van dit als gegeven.
Maar vroeg of laat worden we geconfronteerd met de illusie waar we in leven en voelen we ineens hoeveel energie het kost om weg te gaan van onze eigen natuur.
Hoe zou het zijn er niet meer tegen te vechten of van weg te lopen?
Je zorgen en strategie laten vervagen in het grotere plaatje.
Je te laten verleiden om meer in het moment van nu te zijn.
Je te openen voor de zintuigelijke ervaring.
Vertragen.
Dieper doorademen.
De dingen spontaan laten ontvouwen.
De energie laten stromen waar het heen wil zonder plan.
Gewoon. even. daar. zijn.
Met álles dat daar is.
Jelita
